Wim Peers kwam donderdagochtend 27 november om het leven bij werkzaamheden op zijn terrein. Een oude benzinetank ontplofte er, waardoor er een hevige brand ontstond en ook een nabijgelegen bulldozer vuur vatte. De hulpdiensten konden niets meer betekenen voor de vijftiger.
Het was een overvolle zaal in Ranst, waar zelfs mensen in verschillende deurgangen en tegen de muur zaterdag afscheid namen van Wim. Vooraan zaten de familie en dichte kring van Wim Peers. In de zaal viel een oorverdovende stilte toen de urne naar voren werd gebracht, naast een grote foto van Wim op zijn tractor.
“Mijn boezemvriend”
Wim werd in 1973 in Broechem geboren als eerste zoon van vier kinderen. Van jongs af aan was hij actief in de tuin- en landbouwsector. “Broer, ik weet nog dat we samen het gazon van onze leerkrachten gingen maaien”, vertelt kleine broer Tom. “Ik mis je zo. We gaan goed voor je vrouw en twee kinderen zorgen.”
In 2009 richtte Wim zijn eigen landbouwbedrijf Wim Peers NV op. “Zijn dag begon altijd om 5 uur ‘s ochtends, met de typische Peers-koffie”, herinnert boezemvriend Sven zich. “We hebben veel gelachen, maar we deelden ook stiltes waarin we elkaar volledig begrepen. Hij was mijn vertrouweling. Het voelt nog niet als gemis, maar als ontroostbaarheid.”
“Wie moet ik nu bellen?”
Zijn twee kinderen en vrouw sloten de plechtigheid af. “Je belde altijd, meestal om te zeveren. Maar nu? Wie moet ik nu bellen?” zei zoon Jens. “We gaan je trots maken. We gaan even hard vechten voor het bedrijf dat je hebt opgebouwd, je levenswerk. Net zo hard als jij altijd hebt gedaan.”
Zijn vrouw Anja, die Wim liefkozend ‘moeder muis’ noemde, blijft achter met veel vragen. “Waarom jij? Ik zie op dit moment geen oplossing. Donderdag… een luide knal en de wereld stopte plots met draaien”, zei ze. “Je waarschuwde altijd iedereen om voorzichtig te zijn. Je was zo zorgzaam. We keken zo uit naar onze reis naar Spanje, je vertelde het aan heel de buurt. Ik ga je zo hard missen.”
