De plotse dood van Glen De Boeck (54) slaat ook bij oud-collega’s in als een bom. Uit alle hoeken komen er eerbetonen voor de ex-Rode Duivel, die onder meer voor KV Mechelen en Anderlecht speelde. “Hoe snel het soms kan gaan…”, jammert Lorenzo Staelens.
Lorenzo Staelens: “Ik ging deze week nog eens afspreken met Glen…”

Als iemand in de voetbalwereld Glen De Boeck goed gekend heeft, dan is het wel Lorenzo Staelens. De twee stonden meer dan honderd keer samen op het voetbalveld en ze werkten ook na hun actieve carrière nog samen. De Boeck als hoofdcoach, Staelens als zijn assistent bij onder meer Cercle, Moeskroen en Sporting Lokeren.

“Het trieste nieuws is enorm binnengekomen”, zocht Staelens naar woorden. “Ik had wel al gehoord dat er de laatste tijd wat dingen geweest waren waardoor hij geen honderd procent was. Hij had een tijd geleden een hartoperatie gehad met een overbrugging en een week of twee geleden was hij opnieuw in het ziekenhuis beland. Ze hebben toen vocht uit zijn buik getrokken.”

“Dan weet je wel dat het niet echt goed gaat en kijk je om nog eens af te spreken. Normaal gingen we dat deze week nog eens doen, maar kijk… Het is er niet meer van gekomen. Hoe snel het soms kan gaan…”

Glen was gewoon een toffe persoon die goed wilde doen voor iedereen waar hij mee samenwerkte. Velen vonden hem misschien arrogant, maar wie Glen goed kende wist dat dat niet het geval wasLorenzo Staelens

Staelens, toen nog een Club Brugge-speler, leerde De Boeck (eerst KV Mechelen en dan Anderlecht) kennen als tegenstander. Bij RSCA werden ze dan uiteindelijk ploegmakkers. “We hebben een aantal jaren samen het hart van de verdediging gevormd, ook bij de nationale ploeg. Zo is onze band ontstaan en we zijn echt goede vrienden geworden. Na onze carrière zijn we dan ook samen blijven werken in het trainerschap. We verstonden elkaar goed.”

De laatste tijd zag Staelens zijn vriend wel iets minder. “Ergens logisch, want de kansen uit het voetbal kwamen niet echt meer voor ons allebei. Maar we bleven wel contact houden tot op vandaag. Glen was gewoon een toffe persoon die goed wilde doen voor iedereen met wie hij samenwerkte. Velen vonden hem misschien arrogant, maar wie Glen goed kende, wist dat dat niet het geval was. Hij sprong voor iedereen in de bres.”

Olivier Deschacht: “Absoluut geschrokken”

Olivier Deschacht kende De Boeck als speler, daarna als T2 bij Anderlecht en in de nadagen van zijn eigen spelerscarrière nog als trainer bij Lokeren. “Ik ben absoluut geschrokken”, zegt hij bij JOE FM. Ik zag ‘m nog op de bekerfinale. Dat was een goede dag, alles was oké. Echt shocking, als je zoveel tijd bij hem gespendeerd hebt.”

“Hij leefde wat teruggetrokken de laatste tijd, na wat er met z’n ouders is gebeurd (ze overleden beiden begin dat jaar, kort na elkaar, red.). Ook op het werk liep het niet goed. Bij Kortrijk is hij nog teruggekeerd, maar werd snel ontslagen. De grote focus op de bijzaken stoorde ‘m enorm. Ook als commentator mocht hij niet meer werken. Dus ook professioneel liep het de laatste tijd niet zoals hij wou.”

“Maar hij was een enorm goede voetballer. Je moet maar eens overlopen wat hij allemaal heeft meegemaakt. In 2000-2001 die fantastische Champions League-campagne, waar we Manchester United verslaan. Op het WK in Zuid-Korea heeft hij ook fantastische wedstrijden gespeeld. Hij heeft alles meegemaakt.”

“Ook als trainer was hij succesvol. Hij is groot geworden onder Franky Vercauteren, en is daarna zijn eigen weg gegaan bij Cercle Brugge, Beerschot, Kortrijk … Ook daar heeft hij het goed gedaan hé.”

“Hij moest er telkens wel vertrekken, maar dat gebeurt. Dat kon hij altijd ook moeilijk verwerken, dan zat hij telkens heel diep. Hij kon dat moeilijk vatten en verwerken, maar het is wat het is.”

Marc Degryse: “Een persoonlijkheid met een uitgesproken mening”

“Ik was flink geschrokken toen ik deze ochtend telefoon kreeg. Hij had recent zijn ouders verloren en nu dit. Om op die jonge leeftijd op zo’n manier te gaan, dat is dramatisch.”

Marc Degryse speelde nooit in dezelfde ploeg als Glen De Boeck, maar herinnert hem wel als een persoonlijkheid: “Dat was hij toch in ons voetbal. Hij heeft zijn rol gespeeld in die wereld. Het was iemand met een bepaalde mening en visie over voetbal en hoe het moest gespeeld worden. Ook al is zijn trainerscarrière na die goede start bij Cercle Brugge niet geworden wat hij ervan verwacht had.”

Hij was kapitein in de ploeg van Aimé Anthuenis met Radzinski en Koller. Dat toont toch aan dat je een persoonlijkheid bentMarc Degryse

Degryse maakte De Boeck maar heel even mee, toen hun wegen elkaar kruisten tijdens de voorbereiding op het seizoen 1995-1996 bij Anderlecht: “Glen arriveerde samen met Gilles De Bilde en Geert De Vlieger toen ik vertrok naar Sheffield. Bij Anderlecht is hij nadien een leidersfiguur geworden. Hij was kapitein in de ploeg van Aimé Anthuenis met Radzinski en Koller. Dat toont toch aan dat je een persoonlijkheid bent.”

“Ik herinner me ook die fameuze rode kaart op het veld van Club Brugge met Frank De Bleeckere als scheidsrechter. Tijdens zijn carrière was hij een leidersfiguur. Als trainer had hij vervolgens steeds een uitgesproken mening. Hij had een eergevoel, maar had geen schrik om zijn mening te ventileren.”

Aimé Anthuenis: “Waren niet de beste vrienden”

Ook voormalig bondscoach en RSC Anderlecht-coach Aimé Anthuenis reageerde verrast op het overlijden. “54 jaar is veel te jong om te sterven. Ik wil in eerste instantie zijn familie veel steun toewensen in deze moeilijke tijd”, vertelde Anthuenis aan persagentschap Belga.

“Na mijn periode bij Racing Genk maakte ik als coach de overstap naar Anderlecht. Daar was Glen De Boeck toen al een van de gevestigde waarden. Ik was er coach tot in 2002, waarna ik bondscoach werd bij de Rode Duivels. Daarop nam ik hem ook op in de nationale selectie. Ik moet wel toegeven dat wij niet de beste vrienden waren. De Boeck heeft na zijn spelerscarrière wel nog een mooie weg afgelegd als trainer. Op zo’n manier weggerukt worden uit het leven is bijzonder hard.”

Tom De Sutter: “Als mens sprong hij altijd in de bres voor zijn spelers”

Ex-international Tom De Sutter heeft veel te danken aan Glen De Boeck, onder wie hij doorbrak bij Cercle Brugge. De Boeck eindigde het seizoen 2007-2008 op de vierde plaats met groen-zwart: “Deze ochtend zag ik het pijnlijke nieuws in WhatsApp-groepjes passeren. Ik heb mijn kinderen uitgelegd wie hij was. En dat hij belangrijk is geweest bij de start van mijn carrière.”

“Glen De Boeck was in die tijd een heel complete trainer. Iemand die vertrouwen gaf, maar ook op tactisch vlak een sterke trainer was. Hij was heel modern: Glen gebruikte een sportpsycholoog, had een goeie trainingsopbouw. Zeker bij Cercle was hij heel succesvol. Daarna had hij wat pech met resultaten en heeft hij misschien wat mindere keuzes gemaakt.”

“Ik herinner me wel dat hij als mens altijd in de bres sprong voor zijn spelers. Je had het gevoel dat hij alles voor je zou doen en alles zou regelen. Onder hem heb ik mijn kruisband afgescheurd. Glen zei: “Stel die operatie een weekje uit en ga op vakantie met je vriendin.” Het mentale was voor hem ook zeer belangrijk. Hij zat niet enkel met zichzelf in, maar ook met de spelers. Glen was een heel menselijk persoon. Ook al was de publieke opinie het daar niet altijd mee eens.”

Stijn De Smet: “Een zeer fier persoon, maar wel met veel kwaliteiten”

Drie keer kwam Stijn De Smet de overleden Glen De Boeck tegen als trainer in zijn carrière. Eerst bij Cercle Brugge, vervolgens als huurling van AA Gent bij Waasland-Beveren en later ook nog bij KV Kortrijk: “Glen was een zeer fier persoon. Altijd bezig met zijn imago, maar wel iemand met heel veel kwaliteiten. Hij kon een groep overtuigen van zijn verhaal. Ik heb drie toffe periodes met hem meegemaakt, die altijd succesvol waren.”

“Vooral bij Cercle was zijn verdienste enorm. Dit weekend was ik op de wedstrijd tegen Standard. De mensen praten nog steeds over hem. Met onze ploeg van destijds zijn we heel fel boven onszelf uitgestegen (vierde plaats in 2007-2008, red.). Had Tom (De Sutter, red.) zijn kruisbanden niet gescheurd, zat er misschien nog meer in. Dankzij De Boeck voelden we onszelf onoverwinnelijk. Dat is mij altijd bijgebleven. Recent heb ik enkele ex-ploeggenoten van KV Kortrijk teruggezien. Het ging snel over De Boeck. “Hoe zou het nog gaan met hem?”.”

“Eén anekdote is mij altijd bijgebleven. Onze doelman Bram Verbist had de gewoonte om met zijn wagen via de drive-in van Quick een milkshake op te halen onderweg naar huis. Glen zat in het aanpalende restaurant en zag hoe Bram zijn bestelling doorvoerde. Hij liep door het restaurant tot in de keuken, waar hij via de parlofoon Verbist aansprak: “Bram, die bestelling gaat niet door, hé” (lacht).”