De feestdagen zijn een moeilijke periode voor Emma Heming (47), de echtgenote van Bruce Willis (70). In een bericht op Instagram geeft Heming eerlijk toe dat de eindejaarsperiode er tegenwoordig helemaal anders uitziet. Normaal gezien nam de ‘Die Hard’-acteur het op zich om de feestelijkheden in goede banen te leiden, maar door zijn dementie is dat helaas niet meer mogelijk. “Er zullen zeker tranen zijn.”

“Bruce hield van deze tijd van het jaar”, schrijft de echtgenote van de acteur nu in een bericht op sociale media. “Hij was de persoon die pannenkoeken bakte voor het gezin, de persoon die met de kinderen de sneeuw trotseerde,… Ik wist precies hoe de dag zou verlopen”, klinkt het nog. “Dementie wist die herinneringen niet uit. Maar het creëert wel ruimte tussen toen en nu. En die ruimte kan pijn doen.”

Veel verandering

De echtgenote van de acteur geeft daarnaast ook eerlijk toe dat de feestdagen nu veel meer planning vergen. “Momenten die ooit plezier brachten, kunnen nu verstrikt raken in een web van verdriet”, klinkt het nog. “Ik heb geleerd dat de feestdagen niet verdwijnen wanneer dementie je leven binnendringt. Ze veranderen.”

Willis kan bijvoorbeeld de taken die hij in het verleden deed niet meer doen. “Ik betrap mezelf erop dat ik zijn naam vloek terwijl ik worstel met de kerstverlichting of taken op me neem die vroeger van hem waren”, klinkt het nog. “Niet omdat ik boos op hem ben, maar omdat ik mis hoe hij vroeger de leiding nam tijdens de feestdagen. Oké, hij heeft mij geleerd hoe het moet, maar ik mag me ergeren aan het feit dat dit opnieuw een herinnering is aan hoe de dingen veranderd zijn.”

Heming moedigt haar volgers die met dezelfde uitdagingen te maken krijgen vervolgens aan om verandering te omarmen. “Deze kerst zal onze familie nog steeds cadeaus uitpakken en samen ontbijten. Maar in plaats van dat Bruce onze favoriete pannenkoeken maakt, zal ik dat doen,” schrijft ze nog. “We zetten een kerstfilm op. Er zal gelachen worden en geknuffeld. En er zullen bijna zeker tranen zijn, want we kunnen rouwen en ruimte maken voor vreugde”, klinkt het nog. “De vreugde wist het verdriet niet uit. Het verdriet wist de vreugde niet uit. Ze bestaan naast elkaar.”