De assisenzaak tegen Nora R. gaat de laatste uren in. De jury heeft haar vanmiddag schuldig bevonden aan doodslag en dus niet aan moord op haar pasgeboren zoontje. Nora R., toen 23, verstikte haar baby in februari 2018 nadat ze haar zwangerschap geheim had gehouden. Als de jury straks ook de openbaar aanklager volgt en de vordering voor 7 jaar cel bevestigt, kan Nora R. begin 2026 al een eerste keer vragen om haar straf met een enkelband uit te zitten. Nora R. beviel tijdens de assisenzaak van haar vierde kind. Ook van die zwangerschap was behalve de vader niemand op de hoogte. “Ik voel me zeer schuldig naar iedereen.”

Alex Vanbets, advocaat van de vader van de overleden baby, beet vanochtend de spits af. “Mijn cliënt is niet het enige slachtoffer. Ik sta hier ook voor dat pasgeboren baby’tje dat geen stem gekregen heeft. En voor de kinderen van mijn cliënt en de beschuldigde die eveneens een broertje hebben verloren.” Net omdat Vanbets in dat opzicht vooral ‘de sereniteit’ wilde bewaren, bleef hij wat op de vlakte. “Voor mijn cliënt is dit een bijzonder moeilijke situatie. We hebben geen stem in de strafmaat, maar ik wil u wel meegeven dat voor ons de schuldigverklaring primeert.”

Naargelang de omstandigheden wordt kindermoord bestraft als doodslag of als moord. Nora R. stond op dit assisenproces terecht voor moord. Maar advocaat-generaal Patrick Boyen paste die kwalificatie vandaag in zijn rekwisitoor aan. Hij benadrukte eerst de zware verantwoordelijkheid van de beschuldigde, die ‘zonder enige twijfel’ haar baby in de koude februarinacht van 2018 met opzet kort na de bevalling doodde, waardoor ze zich schuldig maakte aan kindermoord.

Naargelang de omstandigheden wordt kindermoord bestraft als doodslag of als moord. Nora R. stond op dit assisenproces terecht voor moord. Maar advocaat-generaal Patrick Boyen paste die kwalificatie vandaag in zijn rekwisitoor aan. Hij benadrukte eerst de zware verantwoordelijkheid van de beschuldigde, die ‘zonder enige twijfel’ haar baby in de koude februarinacht van 2018 met opzet kort na de bevalling doodde, waardoor ze zich schuldig maakte aan kindermoord.

Volgens de aanklager koos de beschuldigde er bewust voor om haar zwangerschap (opnieuw) voor iedereen verborgen te houden en handelde ze in heel wat zaken rationeel. “Nora R. heeft dit kind op geen enkel moment gewild. Er was gewoon geen plaats voor deze baby. Ze heeft maanden kunnen nadenken over opties zoals abortus, adoptie of de vondelingenschuif, maar ze heeft alles bewust voor zich uitgeschoven.”

Het kindje eindigde niet in de armen van zijn mama om geliefd en beschermd te worden. In plaats daarvan, heeft ze hem het zwijgen opgelegd. Die kleine baby heeft dit niet verdiendAanklager

Boyen benadrukte dat Nora R. geen medische of psychologische begeleiding zocht voor zichzelf of de foetus en in de nacht van de bevalling ook geen hulp inriep van andere volwassenen in huis of van de hulpdiensten. “Ze is die nacht op de koude badkamervloer bevallen, terwijl ze er goed op lette dat ze niemand in huis wakker maakte. Nadien eindigde het kindje niet in de armen van zijn mama om geliefd, gekoesterd en beschermd te worden. In plaats van hem te liefkozen, heeft ze hem het zwijgen opgelegd, een prop in de mond gestopt en in een plastic zak gedumpt in een reiskoffer. Die kleine baby is geen wegwerpproduct. Hij heeft dit niet verdiend.”

Toch is er ook voor aanklager Patrick Boyen een grote maar, waardoor er volgens hem ‘in alle eerlijkheid’ twijfel bestaat over de voorbedachtheid. Daarom vroeg hij de jury Nora R. niet te veroordelen voor moord, maar wel voor doodslag. In zijn rekwisitoor verwees de advocaat-generaal daarvoor onder meer naar de getuigenis van de gerechtspsychiater. “Ik kan niet om het emotionele aspect van deze zaak heen. Door het ontkennen van de zwangerschap en de relationele problemen is ze die nacht geconfronteerd met de realiteit. Ik wil aanvaarden dat ze toen in paniek en in een stresstoestand gehandeld heeft.”

Joke Feytons, advocaat van beschuldigde Nora R., ging nog een stap verder. Ze verwees in haar pleidooi vaak naar haar eigen ervaring als moeder en beschreef dat ze zelf pas zwanger was van haar derde kind toen ze haar cliënte voor het eerst ontmoette. “Welke moeder doodt haar eigen kind? Het is een vraag die ik als advocaat van Nora R. al jaren krijg en ze grijpt me telkens weer naar de keel”, sprak ze de jury rechtstreeks aan. “Want je kan dat niet verklaren.”

“Nora, een vrouw die alles doet voor haar kinderen en zichzelf wegcijfert heeft dit niet gedaan uit koelbloedigheid, maar uit angst en schaamte en als gevolg van partnergeweld en isolatie. Stap voor stap is ze de voeling met de werkelijkheid verloren. Als we de context begrijpen, weten we dat wat daar gebeurd is, niet uit vrije wil plaatsvond.”

Volgens de advocate zat haar cliënte gevangen in haar angst en haar cultuur. Van haar vader had ze al vroeg geleerd dat je problemen zelf moet oplossen zodat zo weinig mogelijk andere mensen het weten. “Als 10-jarig meisje heeft ze van kortbij meegemaakt dat zwanger zijn geen feest was. Toen haar tante een buitenechtelijk kind kreeg en de baby in de vondelingenschuif legde, was dat een taboe en werd de vrouw voor altijd verstoten uit de familie.”

Als ze haar kind doelbewust gedood had, dan had ze het ook wel verborgen. Neen, ze zet het nadien gewoon op de gang

Joke Feytons ,
advocate van Nora R.
Ze verwees naar de schaamtecultuur die – zeker binnen de Marokkaanse gemeenschap – zwaar doorweegt, het emotioneel gesloten gezin waarin Nora opgroeide, de moeilijke partnerrelatie waarin ze gevangen zat en de persoonlijkheid van haar cliënte die het gewoon werd om zonder klagen haar problemen te verbergen en zelf op te lossen.

Morele verantwoordelijkheid
“Maar dat doet ze niet bewust”, benadrukte Feytons. “Want zelfs toen ze me enkele weken om half vier ‘s nachts opbelde nadat ze bevallen was van haar dochtertje, kon ze het nog niet uitspreken naar mij toe. Dan weet je hoe diep het zit.”

Nora R. weet dat ze moreel verantwoordelijk is voor de dood van haar kind, gaf Feytons nog mee. Maar volgens haar advocate pleegde de vrouw geen misdrijf. Omdat ze volgens artikel 71 van het Strafwetboek handelde onder ‘onweerstaanbare dwang’. “Dit is het relaas van iemand die wegraakte uit haar eigen bewustzijn. Dat zie je ook aan haar reactie na de feiten. Als ze haar kind doelbewust gedood had, dan had ze het ook wel verborgen. Neen, ze zet het nadien gewoon op de gang. Als ze als normaal persoon gefunctioneerd had, had ze alles wel opgeruimd.”

Ik ben volledig verantwoordelijk en had het nooit mogen doen. Ik moet aan mezelf werken. Ik voel me zeer schuldig naar iedereen

Nora R.
Afsluitend toonde Joke Feytons twee grote foto’s van Nora met haar pasgeboren dochtertje en haar kinderen aan de jury. “Dit is Nora als ze wel hulp vraagt. Nora is een mama die haar kinderen doodgraag ziet. Houd daar alstublieft rekening mee.”

Het laatste woord was voor de beschuldigde zelf. “Ik wil zeggen dat ik heel veel spijt heb van wat ik gedaan heb. Ik ben volledig verantwoordelijk en had het nooit mogen doen. Ik moet aan mezelf werken. Ik voel me zeer schuldig naar iedereen. Naar mijn ex, de ouders, de kinderen, familie en vriendinnen. Ik hoop dat er ooit een plaats voor vergeving komt.”

Schuldig aan doodslag
Na een kort beraad van drie uur volgde het verdict. De jury sloot aan bij de stelling van advocaat-generaal Patrick Boyen en veroordeelde Nora R. voor doodslag. De aanklager hield nadien rekening met een aantal elementen, zoals de overschrijding van de redelijke termijn en de moeilijke familiale, relationele en financiële toestand waarin Nora R. zich bevond. Hij wilde ook vooral de moeder-kind band met haar andere kinderen niet te zwaar belasten. “Ik vorder daarom een celstraf van zeven jaar, want dat biedt u nog perspectief”, sprak hij Nora R. rechtstreeks aan.

Rekening houdend met de 18 maanden cel die Nora R. al in voorhechtenis doorbracht, kan ze, indien ze veroordeeld wordt tot een celstraf van zeven jaar, in januari volgend jaar al een aanvraag indienen voor een enkelband.

De verdediging vroeg om de straf voor hun cliënte nog te laten zakken naar vijf jaar cel met uitstel.

Later vanavond kent Nora R. haar straf.