
Zondag staan onze nationale vrouwen in Hasselt tegen over handbalnatie Duitsland. Voor Xenia Smits (31) wordt het een bijzondere wedstrijd. Zij trok als tiener de grens over om haar handbaldroom na te jagen. 15 jaar later staat Smits met Duitsland op grote podiums zoals de Olympische Spelen in Parijs.
We bellen Xenia Smits na een mediadag voor de nationale handbalploeg. Met meer dan 100 interlands (en meer dan 300 doelpunten) is ze een van de populairste speelsters van Duitsland.
“Het was een drukke dag, ja. We zitten in volle voorbereiding op het WK en als speelster met de meeste caps krijg ik dan een stevig programma voorgeschoteld”, vertelt de handbalspeelster die op haar 14e haar handbalgeluk ging beproeven in Duitsland.
“Ik combineerde de topsportschool in Hasselt met handballen in Turnhout en na twee jaar werd ik uitgenodigd voor een proeftraining bij de Duitse club Bad Wildungen. Ze hadden een plekje vrij op internaat en mijn mama gaf me groen licht.”
“Mijn portie heimwee had ik al in de topsportschool gehad”, lacht Smits.
In Duitsland ging het snel voor Xenia Smits. Op haar 16e verhuisde ze naar de subtopper Blomberg-Lippe, waar ze haar eerste stapjes zette in de Bundesliga.
Al even snel kwam ze op de radar van de nationale ploeg van Duitsland terecht. “Op dat moment bestond er nauwelijks een Belgische vrouwenploeg”, vertelt Smits. “Dus heb ik ja gezegd tegen de Duitse handbalvrouwen, op voorwaarde dat ik de dubbele nationaliteit kreeg.”
“Als speelster ben ik Duitse, maar naast het veld blijf ik Belgische”, verzekert ze.
Zondag wordt dan ook bijzonder voor Smits. Dan treedt ze met de Duitse ploeg voor de allereerste keer tegen haar geboorteland aan.
“Er zal familie in de tribunes zitten en ik ben benieuwd wat ik ga voelen als ik de Brabançonne hoor. Misschien zing ik wel beide volksliederen mee.
Oude bekenden
In vergelijking met de ploeg van Xenia Smits staat het Belgische team nog in zijn kinderschoenen.
Voor de profs van Duitsland is het EK halen een must, voor de Black Arrows een (verre) droom. De Belgische amateurs spelen voor het eerst de kwalificaties.
“Ik ben trots dat de Belgen eindelijk de voorronde hebben gehaald”, zegt Smits.
“Enkele internationals ken ik, zoals de zussen Antonissen en Sara Marteleur. Dat zijn speelsters van mijn generatie.”
Dat Duitsland een maatje te groot zal zijn voor de Black Arrows wil Smits niet gezegd hebben. “We weten heel weinig over België, omdat het een nieuwe ploeg is. En onbekende ploegen kunnen verrassen.”