“Mag ik zeggen dat de teksten wreed feministisch zijn?” De 65-jarige Pierre Leeten uit Vorst staat klaar op de eerste rij in Het Depot in Leuven. Hij is er samen met een vriend uit het Brusselse, Jesse Van Blommestein (66). Wie het vooroordeel had dat de Nederlandstalige punk van Kaat Van Stralen alleen jonge, boze feministen aantrekt, kan dat bij deze mooi opbergen. 

Pierre Leeten en Jesse Van Blommestein. © Jef Van den Bossche

De zaal is gevuld met vriendengroepen, koppels, ouders met tieners en dus ook gepensioneerde mannen uit Brussel. En of ze mee zijn met de boodschap die leadzangeres Kaat Vanstraelen door de zaal jaagt. “Wij zijn ook feministen”, zegt Van Blommestein. “Het is goed dat ze de maatschappij een kick in the ass geeft. Niet veel jonge artiesten durven dat nog.”

Kaat Van Stralen won dit voorjaar De Nieuwe Lichting van Studio Brussel en sindsdien scheert – of beter: schreeuwt – de band hoge toppen. Seksualiteit, emoties, abortus, wereldpolitiek, klimaat … Allemaal thema’s die de teksten bespreekbaar maken. Of meezingbaar? “Een losgeslagen vrouw is er twee waard”, galmt al na enkele minuten door de zaal tijdens ‘Aerobics’. 

Vanstraelen vertrekt voor haar teksten vooral vanuit zichzelf, niet per se vanuit de drang om maatschappijkritiek te leveren. “Ik ondervind heel veel van de delicate zaken in de wereld ook gewoon zelf, of ik zie ze gebeuren bij vrienden en familie”, zegt ze enkele dagen voor de show aan de telefoon. “Dat ik het voorbije jaar zoveel maatschappijkritische nummers heb gemaakt, zegt genoeg over hoe de wereld vandaag in elkaar zit. En ik ben dan nog een witte vrouw, die het financieel goed heeft en goed omringd is.”

Stop met wenen

Voor de show praten we ook met drie vrolijke vriendinnen uit de Kempen. Nona Peeters (19), Elouise Reynders (20) en Joske Boeckx (18) zitten op kot in Leuven. “Handig, en het ticket was heel goedkoop.” Ze zeggen dat ze de muziek van Kaat Van Stralen wel kennen – zeker hitsingle ‘Stop met wenen’ – maar dat ze er vooral zijn voor de vibe.

Al bij de eerste noten van slotlied ‘Stop met wenen’ kan iemand uit het publiek haar enthousiasme niet bedwingen: “Dit is mijn nummer!” Wat volgt, is een sitdownmoment waarbij de hele zaal door de knieën gaat. “Een beetje marginaal, maar ik vind dat leuk”, lacht Vanstraelen vanop het podium. Ondertussen prijkt een grote paarse vlinder op de achtergrond: de cover van de onlangs verschenen eerste ep Vieze vlinder.

‘Stop met wenen’ hekelt hoe vrouwen al te vaak worden afgerekend op hun gevoeligheid en tranen. Maar ook mannen schreeuwen luid mee. “De teksten komen uit het hoofd van een vrouw, ik denk niet dat ik het volledig kan snappen”, zegt Jitse Timmermans (21) achteraf. “Maar ook als man denk ik soms: stop met wenen. Door dit nummer besef ik net dat ze gelijk heeft: ook ik mag wenen.”

De Gentse vriendinnen Lilith Van Huffel (18) en Njora Opgehaffen (17) vinden het positief dat de feministische boodschap in de teksten ook bij mannen weerklank vindt. “Het feit dat ze zich nog steeds aangesproken kunnen voelen, zegt veel.”

Gespreksstof

Na de show komen de drie Kempische vriendinnen ons nog eens opzoeken, nat van het zweet en met een brede glimlach. “Schrap maar wat we eerder zeiden, dit was fantastisch! Zelfs als we van de andere kant van de wereld zouden moeten komen, of als het ons veel zou kosten, dan nog zouden we er altijd zijn”, zegt Nona Peeters. Voor Joske Boeckx is het duidelijk wat de avond voor haar zo plezierig maakte: “Dit was echt een feestje, maar dan met een laag gevoel erbovenop.”

De teksten maakten indruk op de vriendinnen. Ze bieden gespreksstof, ook buiten de muren van Het Depot. “Niet iedereen zal het eens zijn met haar, maar het kan discussies opwerpen, en dat is nog beter”, zegt Peeters. Iets waar ook de twee zestigers uit Brussel het mee eens zijn. “Wees maar zeker dat wij praten over haar teksten wanneer we op café gaan met vrienden.” En dat juicht Vanstraelen toe, want niet iedereen hoeft akkoord te gaan met haar muziek, zei ze ons aan de telefoon. “Goede kunst hoort niet iedereen tevreden te stellen.”

Kaat Van Stralen heeft een diverse en toegewijde fanbase. © Jef Van den Bossche

Dat mensen zoveel betekenis zoeken én vinden in haar teksten, vindt Vanstraelen het grootste compliment. “Onlangs zei iemand me: bedankt voor het nummer dat je maakte over ADHD. In mijn hoofd had ik daar niet expliciet een nummer over gemaakt, ook al heb ik het zelf, maar toch vinden mensen er een betekenis in waarmee ze kunnen connecteren.” 

Die connectie vindt ook zij in muziek van artiesten als Merol, Sophie Straat en Elmer. Allemaal (Nederlandse) vrouwen die bekendstaan om hun snedige, intelligente teksten. “Zo’n muziek is bevrijdend: het hoeft niet alleen over liefde of verdriet te gaan.” Dat besluit ook de 23-jarige Kaat Geraerts in het Depot: “Als je op een podium zo’n krachtige boodschap kunt brengen, is dat een vorm van activisme en empowerment.”